Horror movies για σινεφίλ ή για Horror fans? - Atrocious 2010 (Watch the movie!)
Ο κινηματογραφικός τρόμος έχει να επειδείξει αναρίθμητες παραγωγές στην ιστορική ταινιοθήκη του! Πολλές ταινίες είναι αριστουργήματα, κάποιες θεωρούνται ορόσημα της 7ης τέχνης, άλλες είναι πολυ καλές, άλλες μέτριες, κακές, κάκιστες και ούτω καθεξής. Ο κινηματογράφος όπως και οι άλλες μορφές τέχνης δε μένουν στάσιμες, αλλά για καλή μας τύχη, εξελίσσονται με βάση τα ιστορικά, χρονολογικά πλαίσια της εποχής και για ακόμα καλύτερη τύχη μας, πολλές φορές προηγούνται της εποχής!
Για παράδειγμα η μοντέρνα τέχνη, που αφετηρία της έχει τα τέλη του 19ου αιώνα, χαρακτηρίζεται από μια νέα προσέγγιση στις τέχνες όπου η ακριβής αναπαράσταση των αντικειμένων (στη ζωγραφική, γλυπτική) δεν έχει πρωτεύουσα σημασία αλλά κυριαρχεί ο πειραματισμός με νέους και πρωτότυπους τρόπους απεικόνισης, συχνά αποδομώντας το αντικείμενο ή προβάλλοντας το αφαιρετικά!
Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να κάνω τον συσχετισμό μου σε σχέση με τον κινηματογράφο τρόμου. Οι σύγχρονες τεχνικές σκηνοθεσίας, τα προηγμένα ψηφιακά εφέ, η άρτια οργάνωση και εκτέλεση της παραγωγής, οι επαγγελματικές ερμηνείες των ηθοποιών και φυσικά η πολύτιμη εμπειρία μας στα ιστορικά κινηματογραφικά δρώμενα, παράγουν αποτελέσματα που προορίζουν τις ταινίες για εμπορική επιτυχία, αλλά στον αντίποδα οδηγούν με γεωμετρική πρόοδο σε καλλιτεχνικό τέλμα! Ο ρεαλισμός της απεικόνισης εις βάρος της καλλιτεχνικής απόδοσης!
Ευτυχώς και κατά την προσωπική μου άποψη, πάντα θα παράγονται ταινίες τρόμου από κάθε γωνιά της γης με διαφορετική προσέγγιση και κουλτούρα, αλλά με δυναμική και με γνώμονα την αισθητική της απόδοσης και όχι την απεικόνιση! Συμφωνώ ότι κάποια blockbusters τρόμου αποτέλεσαν ορόσημο των horror movies αλλά από την άλλη με προβληματίζει το γεγονός ότι το ίδιο άτομο μπορεί να έχει στα "best" του "playlist" του, το "Ψυχώ" (1960), το "Άλιεν: Ο επιβάτης του διαστήματος" (1979), αλλά και το "Τιτανικός" (1997), το "Πολύ σκληρός για να πεθάνει" (1998) ή το "Avatar" (2009). Φυσικά και είναι δική του η επιλογή, αλλά από την άλλη δεν μπορώ να δεχτώ αρνητική κριτική από την ίδια κατηγορία watcher για found footage ταινίες όπως π.χ. το "Atrocious" (2010) ή το "The Dyatlov Pass Incident" (2013) λόγω κουνημένης κάμερας, κακής ποιότητας ήχου, κακής ευκρίνειας εικόνας και ερασιτεχνικών ερμηνειών!
Και πως να το κάνουμε δηλαδη? Σε σχέση με μια τρομακτική οντότητα γεννημένη από προηγμένα τεχνολογικά εφέ, με ένα ευδιάκριτο μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια σκηνοθετικό περιβάλλον και μια κρυστάλλινη ηχητική επένδυση, προτιμώ ακαθόριστες τρομακτικές φυσιογνωμίες, χωρίς ευδιάκριτα χαρακτηριστικά, μάτια να γυαλίζουν στο σκοτάδι, τριξίματα και τρεξίματα, ποδοβολητά, γδούποι, χαμός και πανικός, κουνήματα κάμερας, στριγκλιές να πικάρουν τα ηχεία μου και κυρίως ένα αίσθημα αμεσότητας λες και βρίσκομαι εγώ ο ίδιος κάτω από το κρεβάτι καταγράφοντας με τη νυχτερινή λήψη τα ποδαράκια κάποιου δαίμονα!
Atrocious 2010
